قرن‌هاست که در سرزمین شمالی میان رودان و کوهستان‌های صعب‌العبور آن ناحیه، مردمانی کردزبان با آیینی خاص زندگی می‌کنند. آنها پیرو مجموعه‌ای از آیین‌های باستانی ایران و میان رودان هستند که باورهای خود را چون گوهری گرانبها پنهان و پوشیده داشته و خود را «ایزدی» می‌نامند. پس از گسترش اسلام در ایران ارتفاعات کوهستان های هولوان و سنجار را پناهگاه خود ساختند تا بتوانند به کیش باستانی خود حفظ کنند؛ آنها مردمی راستگو، دلیر و بر عهد و پیمان خود استوارند. در این نشست به معرفی عقاید و برخی آداب و رسوم آنان اشاره شد.