«مهرابه»‌ها در نقاط مختلف ایران به دو گروه معابد غاری (طبیعی و دست‌کند) و چارتاقی قابل تقسیم است که معمولا بر بلندای کوه یا دامنه آن و در جوار چشمه، رودخانه و درخت کهنسال قرار دارند. این مکان‌ها و بناها که از گذشته تا کنون همواره زیارتگاه زائران از جمله زرتشتیان و مسلمانان بوده است؛ برخی به مسجد و کثیری به امامزاده و مقابر پیران و بزرگان دینی منسوب بوده و بعضأ امروز نیز به نام آتشکده مشهورند.
معرفی، بررسی و تحلیل این اماکن مقدس که در گذر زمان مأمن و ملجاء مردم بوده‌اند، بر سیر تداوم و تحول امر قدسی و پای‌بندی به باورها و آیین و آداب برگرفته از آن گواهی خواهد داد.